കവിത

                                                                                                        മതിലുകൾ                                        എവിടെ നോക്കിയാലും                                      അതിരുകളാകുന്ന മതിലുകൾ                            സ്നേഹബന്ധങ്ങളിലതൊരു                                വേലിയായുയരുന്നു                                            പ്രണയത്തിൻ കാഴ്ചയെ                                        കനിവിൻ വെളിച്ചത്തെ                                        മറച്ചു കൊണ്ടുയർന്നു പൊങ്ങുന്ന                      മതിൽഭിത്തികളാൽ                                            മറയ്ക്കപ്പെടുന്ന മനസ്സുകൾ                                മതിലുകളാലുയർന്നു പൊങ്ങുന്ന                      വേലികളാൽ                                                          അവനവനിലേക്കുൾവലിയുന്ന മർത്യൻ            ഉയർന്നുപൊങ്ങുന്നൊരു                                      തിരമാലയാൽ                                                      തകർന്നു വീഴുന്നൊരു                                          മതിൽഭിത്തികളിലൂടൊന്നാവുന്ന                      മനുഷ്യമനസ്സുകൾ                                                നടക്കില്ലെന്നിരിക്കിലും                                        മധുരമനോഹരകിനാവായ്                                അവശേഷിക്കുമോരോ                                        മനുജനിലുമത്                                                      തരിമ്പ് ജീവൻ                                                        അവശേഷിക്കുവോളം.                                                                                                                                                                         രജിൽ കെ പി.